Alle apparatuur opgeladen vannacht, we kunnen er weer even tegen onderweg!
Al vroeg wordt er aan het ontbijt gewerkt, echt heel vreselijk verwend wordt je hier!
We nemen afscheid en rijden voor het laatst langs de mijn op weg naar Paducah:
Mijn laatste class start om half negen en al gauw zijn we na de uitleg aan het werk.
Handig hoor, die uitleg met een camera erbij:
zo kan je heel duidelijk zien wat er bedoeld wordt!
Bij mijn buurvrouw en mij is de ochtend goed besteed!
Intussen is in de lobby Mister Quilt gearriveerd: wat de amerikanen al niet doen om de show aan de man te brengen…
Na de class nog een rondje in de Bubble waar de rood/witte quilts hangen:
Henk rijdt intussen de Dogwood-trail: sinds 1964 een jaarlijkse festijn.
Tijd voor een lunch en wat is het toch druk bij deze bakker….
Een tweekoppig orkestje speelt gezellig voor de deur:
En dan is het tijd om Paducah te verlaten…
In deze week is het landschap al een stuk groener gekleurd!
Paducah heeft een regionaal vliegveld: twee vluchten per dag komen en gaan naar Chicago.
Je zet de auto op een parkeerterreintje en geeft de sleutels af in de aankomst-en vertrekhal:
echt een kabouterairportje, met wel twee balies om in te checken 🙂
Er wachten vooral veel, heel veel vrouwen, hoe bijzonder is dat.
En wat ook bijzonder is: op dit vliegveld hangen quilts!!
Dan komt het vliegtuig eraan en mogen we instappen:
zomaar door de buitenlucht de trap op, de temperatuur is dan ook heerlijk vandaag
brrrr, wolletje aan en de jas uit de koffer!
Tot een andere keer…
Hallo Chicago!
Geen douane nog (dat gaan we morgen beleven) en de koffers staan al voor ons klaar!
Op naar de metro, we logeren ergens midden in de stad, dus goed kijken bij welke halte we eruit moeten.
En ook deze keer vind ik in mijn koffer een brief van de TSA dat de koffer gecontroleerd is,
waarschijnlijk geen lapjesliefhebbers 😉 want alles zit er nog in, pffffft!!!!
Eten, een wandelingetje en dan naar bed!
ik zit echt te lekkerbekken van je reisverslag. Groet, Willy