Dachten wij zo weer in Nederland te zijn vanuit Londen…
hadden we geen rekening gehouden met de mist…
Onze vervangen vlucht is vertraagd,
en vertraagd,
en vertraagd…
wij lezen, luisteren muziek,
borduren, naaien,
wachten…
proberen wat te slapen…
houden ons wakker met chocolade…
en dan, ein-de-lijk- komt er beweging in de zaak!
Maar ook nu nog steeds mist.
Na twee-, nee driemaal een rondje Noordzee mogen we op de Buitenveldertbaan landen!
Onze families zien met
plezier ons vliegtuig naar de gate taxiën: hè hè eindelijk!
Nog in de gate worden we gebeld door één van de kleinkinderen met de mededeling dat “jullie koffers op nummer 10 komen!” We verdelen snel wat spullen uit de aangekomen koffers en nemen afscheid van elkaar. Wat zijn we moe, maar ook voldaan!
Wat blijft zijn de (tastbare) herinneringen
aan vrienden van ver weg en dicht bij:
bedankt allemaal!
Thuis wacht een prachtige herfst
en het uitruimen van de koffers.
Back to normal!
Nou Welkom thuis allemaal!! wat zullen jullie moe zijn na zo’n reis
dus uitrusten nu en dan terug kijken op een hele mooie reis
ik heb stilletjes achter de PC mee genoten !!!
Bedankt voor het reisverslag en welkom thuis.