Afgelopen zaterdagmiddag vertrokken we uit Houston met 8 volle koffers en daarnaast heel veel handbagage.
Als we vanuit Houston in Dallas aankomen hebben we alle tijd om lekker te lunchen en te handwerken. Als we gaan boarden blijkt het een volle vlucht te zijn en moeten de handbagagekoffertjes in het ruim. Dus snel snel wat spullen omgooien (tenslotte is het een nachtvlucht en hebben we weinig nodig), koffertje laten labelen en afgeven bij de deur van het vliegtuig. Meteen worden de koffertjes naar beneden gebracht!
In Londen hoeven we niks op te halen: alles gaat keurig door naar Amsterdam, zo fijn!
Maar dan…op Schiphol zijn de koffertjes er niet, ‘komen met de volgende vlucht mee over een half uur’. Maar ook dan: niks op de band 🙁 Joke heeft niets geruild en al haar eigendommen zelf mee.
En terwijl wij van het ene bureau naar de andere bagageband naar het familie-raam gaan is Joke al fijn thuis aan de koffie, bofkont!!
Uiteindelijk komt er niets, helemaal NIETS op de bagagebanden binnen, vullen we formulieren in en hopen dat de belofte van de bagage-afhandelaar echt waar is: morgen (maandag) worden ze nabezorgd na telefonische afspraak. Na bijna 4 uur wachten kunnen ook wij naar huis.
Maandagavond wordt het eerste koffertje afgeleverd, weliswaar ver na afspraaktijd maar toch: blij!
De volgende koffer wordt dinsdag, volgens afspraak, geleverd: dat is een gezamenlijk koffertje, dus iedereen in de gloria!!
En helemaal onverwachts wordt dezelfde avond, heel erg laat, opeens Clara haar koffertje aan huis geleverd: hoe blij kan je zijn!
Woensdag einde van de middag: ein-de-lijk , nadat het dossier was gesloten, weer opnieuw geopend en iemand mij veel plezier wenste als ‘de fiets’ weer tevoorschijn zou komen, rijdt de koerier met mijn koffertje de oprit op! Superfijn zeg, heel dankbaar en opgelucht ben ik! Reisadministratie en quiltkit zijn terecht: hoera!!