Maandag, de dag dat het festival zal openen: iedereen is heel erg benieuwd of er mensen komen, hoeveel er zullen zijn, of alles zal draaien zoals gepland etc etc.
Onze gastvrouw Cathy heeft het superdruk, is laat doorgegaan met een ander lid van het comite en heel vroeg opgestaan. Martha en ik helpen met was opvouwen en de keuken wat opruimen zodat we niet teveel uit de huishoudelijke running raken…
Na het ontbijt gaan we naar mijn tante Alie toe, zij woont op zo’n 20 minuten afstand rijden. Ze woont in een seniorenen aanleunwoning en heeft de koffie al klaar als ik om half tien aanbel. Het is erg gezellig en we hebben een hoop te praten, kijken foto’s en dan is het alweer tijd om te gaan.
Vlug de laatste spulletjes mee en op naar het Recreation Center waar het allemaal gebeuren gaat. Bloemen en boompjes voor de deur, de hal gedecoreerd met allerlei antiek naaigerei, de lunchroom met kleedjes gedekt etc etc: het ziet er allemaal zo gezellig uit! Ik loop de expositieruimte in en help Maaike Bakker nog even met patronen snijden en in zakjes doen. Voordat het tijd is lopen de eerste mensen de hal in en zijn de eerste kopers daar: YES!
Even later hoor ik dat ik geroepen wordt? Bij de ingang staat Inge, naast wie ik in het vliegtuig zat. Er staat een dame naast haar: o ja natuurlijk!!! In het vliegtuig hebben we haar al ontmoet en nu is ze op zoek naar ons: ze heeft bij thuiskomst meteen een cadeautje voor ons beide genaaid, een “mugrug”, helemaal in de mode hier. Bedoeld om je mok koffie/thee op te zetten en je donut J, zo grappig!
Even later mag ik een poosje het tafeltje van het bestuur bemannen: zij gaan hun eerste presentatie hgeven in het oude stadhuis. De techniek laat hen in de steek en voordat alles geregeld is… Intussen praat ik met heel veel oud-nederlanders die het GEWELIDIG vinden dat er zoveel quilts en quilters zijn gekomen uit hun oude vaderland! De verhalen vliegen ons om de oren, een hele fijne middag. Intussen stromen de mensen maar binnen, het is echt heel erg druk! Naderhand blijken er 650 bezoekers te zijn geweest, veel meer dan de verwachting was: een groot succes! Veel mensen zeggen bij het weggaan dat ze terug zullen komen met vriendinnen, we zullen zien!
Ik ga snel naar huis om een hapje te koken, al gauw komt Martha ook thuis om te helpen. Zij heeft de hele middag ge-engeld: mensen te word gestaan bij de quilts en de verhalen erbij verteld. Bij binnenkomst krijgt iedereen een witte handschoen, zodat de quilts niet vies zullen worden bij het aanraken: een mooi system. Als Cathy moe thuiskomt is de tafel gedekt. Cynthia, die de workshops organiseert en niet in het dorp woont, schuift ook gezellig aaan en even later komt Martin thuis van zijn werk en prikt ook een vorkje mee.
Na het eten verkleden we ons: er is een openingsgala-avond. Netjes in de kleren gaan we op pad en net bij binnenkomst begint het te regenen, gelukkig! Tom Haffie, de voorzitter van het comite, opent met een korte speech, gevolgd door de burgemeester van deze regio; hij heeft voor ons allemaal een speldje meegenomen. Daarna komt onze voorzitter Jeanne Hamers aan het woord, vlotjes strooit ze complimentjes rond en maakt grapjes, fantastisch! Daarna sluit Tom af en verteld iedereen dat er iemand jarig is: onze Klazien! We zingen tweetalig voor haar, een byzondere verjaardag! Daarna mogen we aan de wijn en de hapjes (ohhh wat verrukkelijk allemaal) en natuurlijk kunnen we in alle rust met de gasten de quilt bekijken.
Tegen 10-en komen we weer thuis. We kijken nu al weer uit wat dinsdag ons brengt!